Wel inzetbaar zijn, maar niet ingezet. Ik vraag me af: Wat is inzetbaarheid? Daarover is veel te doen. Wie houdt zich ermee bezig en waarom? Heeft u ook vragen over deze term en de betekenis ervan? Lees dan verder ….
Duurzame inzetbaarheid is in norm NEN (NPR 6070) gedefinieerd als: Het vermogen van de medewerker om nu en in de toekomst toegevoegde waarde te leveren voor een (arbeids)organisatie en daarbij zelf ook meerwaarde te ervaren.
Op zoek naar een check voor inzetbaarheid kom ik terecht bij de www.toolboxduurzameinzetbaarheid.nl van de overheid. Op www.overduurzameinzetbaarheid.nl vind ik vooral informatie over langer, gezonder en anders werken. Elders blijkt burn-out vooral jongeren van 25-35 jaar te treffen. Klachten zijn: piekeren, sneller geïrriteerd zijn, opgejaagd gevoel, slechter concentratievermogen en lichamelijke klachten. Dat is nog eens een inzetbaarheidsprobleem!
Buiten de organisatiecontext wordt het begrip inzetbaarheid voor mij wat vreemd. Om mij heen zie ik mensen zich volop inzetten: als zelfstandig ondernemer, in huishoudelijk werk en in de zorg voor kinderen en ouderen. Er is van alles te doen; ik zie niemand – inzetbaar en al – aan de kant staan.
Een andere vraag is natuurlijk hoe iemand – met al zijn inzet en inzetbaarheid – ook aan inkomen komt. Misschien is dat voor werknemers de kern: Hoe houd je zicht op een – even goed – betalende baan?
Onlangs was ik op een borrel. Een HR-manager in een bezuinigingsronde vertelde trots hoe breed inzetbaar ze was. Aanwezigen staken haar een hart onder de riem: natuurlijk kom jij weer aan een baan! Als ondernemer deed ik ook een duit in het zakje: ‘Toch denk ik dat je meer nodig hebt dan je professionele kwaliteiten. Mijn opdrachtgevers zoeken professionals die zich ook onderscheiden en meer bieden dan een ander.’ Het werd plotseling stil; inzetbaarheid levert niet ‘vanzelf’ werk op.
Een onderliggend probleem bij inzetbaarheidsbeleid lijkt mij het betaalbaar houden van de sociale zekerheid. Wie heeft waarom hulp nodig? Hoe verdienen we als samenleving het benodigde geld? Als burger mis ik een open dialoog en verhelderend debat in de politiek. Ik ben benieuwd naar de kern van het probleem en alternatieve oplossingsrichtingen. Het lijkt een taboe om hierover te praten.
Staatssecretaris Kleinsma heeft zojuist een steen in de vijver gegooid: Bijstandsgerechtigden moeten in Rotterdam voortaan verplicht sporten om fit te blijven. Dan voel ik toch meer voor de oplossing in Londen waar ze gratis geld uitdelen aan daklozen in The City. https://decorrespondent.nl/home. Een radicale hervorming van de verzorgingsstaat bleek een bezuiniging met een factor 50 op te leveren!
Inzetbaarheid lijkt me een vraagstuk voor organisaties en de samenleving als geheel. Inzet vragen van mensen lijkt constructiever dan hen vragen om ‘inzetbaar te zijn’.