Vele eersten zullen de laatsten zijn en vele laatsten de eersten. Met dit spreekwoord duiden we aan dat een persoon voordringt of dat een achtergestelde of lager geplaatste toch hogerop kan komen. Deze zin plaatst ons ook in de tijd. Zij we vernieuwers? Of lopen we achter ontwikkelingen aan? Maar wat vandaag nieuw is kan morgen al achterhaald zijn. Hoe gaan we trouwens überhaupt om met tijd? In deze verwarrende tijd zoeken we naar nieuwe ankers. Lees meer over hoe dat kan.

Actieven op social media zien we als voorlopers. Het is normaal geworden dat we druk zijn met het bijhouden van Twitter, Facebook en blogs. Zo blijven we in contact en betrokken bij elkaar.

Natuurlijk wil ook ikzelf aangehaakt en zichtbaar blijven. Deze column schrijven dwingt me om weer mijn zegje te doen. Maar als ik dan iets schrijf, wil ik wel graag ook iets zinvols zeggen. Dan stop ik er tijd in om tot een tekst te komen waar ik achter kan staan. Het is toch altijd weer spannend hoe mensen erop reageren. Tegelijk voel ik ook, dat ik het wel even iets rustiger aan wil doen. Ik vind het fijn dat er binnenkort ook andere columnisten bij komen.

Gisteren keek ik naar Tegenlicht. Mediatheoreticus Douglas Rushkoff constateert, dat het veelvuldig aanwezig zijn op internet ons kan beroven van echt mens zijn. We zijn druk met het uitwisselen over het nu, maar beleven het hier en nu steeds minder. Hij pleit voor een herovering van het nu. Social media verleiden mensen bijvoorbeeld tot activiteiten waar grote bedrijven belang bij hebben. Hij pleit ervoor om ze regelmatig echt uit te zetten, zodat we de regie terug krijgen over ons eigen leven. Er zouden al speciale apps zijn, die je helpen om onvindbaar te zijn tijdens bijvoorbeeld pootje baden.

Velen zitten in een spagaat tussen geleefd worden en zelf leven. Verleidingen en sociale druk zijn er ook op het internet. Blijf je achter, als je je status vandaag nog niet vernieuwd hebt? Misschien laten we ons teveel leiden door belangen van anderen, die de onze helemaal niet zijn.

Zelf probeer ik kritisch te zijn in waar ik mijn tijd insteek. Ik maak graag mijn eigen keuzes en bepaal liever zelf mijn koers. Dat valt echter niet altijd mee nu er zoveel gebeurt, dat me raakt en ik soms maar moeilijk kan begrijpen. Denk bijvoorbeeld aan de werktijd van Arthur Gotlieb, een senior medewerker bij de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa). Zelfmoord gepleegd van de stress en tegenwerking in zijn werk! Hij is gemangeld tussen scorende managers; en dat bij een Zorgautoriteit!

Kennelijk zijn wij allemaal niet kritisch genoeg, denk ik dan bij mijzelf. Steeds meer zaken komen in een ander daglicht te staan. Omgaan met ‘zorg voor mensen’ alsof je machines aanstuurt klinkt voor mij onlogisch. Dat hadden we collectief toch eerder kunnen zien, dat het niet zo werkt?

Tips Ga terug naar je basis: het hier en nu en eigen normen en waarden. Neem dus vooral de regie over je eigen tijd en keuzes. Wat is belangrijk voor jou? Geef daar tijd en aandacht aan. Maak het hier en nu groter. Geniet ervan! Misschien ben je nu een van de laatsten, maar zul je straks een voorloper zijn.